Klein geluk

Mijn vriend heeft een keer oog in oog met hem gestaan, maar toen was het niet gelukt. Het zou dus de ultieme verrassing zijn. Daarop was mijn impossible missie gestoeld: een handtekening scoren, van mister Bono himself!

Evi, student Media, Informatie en Communicatie aan de Hogeschool van A’dam:
“Ik hoop dat u de onderstaande vragen zo uitgebreid mogelijk voor mij zou willen beantwoorden. Als u dit niet wil of kan doen, vind ik het ook fijn dit te weten. Alvast bedankt.”

Geen E-nummers, maar vitamine E. Zo zie ik het graag. En dus kocht ik een fles van het best bewaarde geheim van Moeder Natuur. Dat het spulletje wat muf ruikt, wijd ik aan het feit dat er geen toegevoegde rommel in zit.

Dresscode: black tie, dus ik ga strak in ’t pak met kittig glitter hakje – haast niet op te staan, laat staan lopen, maar ze zijn absoluut première-verantwoord.

Soms zit geluk in een klein hoekje. En als je niet oplet, is het verdwenen. Dit kleine geluk – en soms onhandig ongeluk – zíen, is de kunst van gelukkig zijn.

Shit? Waar is mijn portemonnee nou? In toenemende paniek zoek ik op de plekken waar hij kan liggen. En daarna op plekken waar hij eigenlijk níet kan zijn.

Dat krijg je ervan als je geen make-up op doet…

… elkaar niet meer willen loslaten.