Ik hoor het ons al zeker een week of drie tegen elkaar zeggen: vandaag is het de allerlaatste mooie zomerdag, hier moeten we van genieten. Meestal gaat dit gepaard met een locatie die het genieten vergemakkelijkt. Bijvoorbeeld op het Texelse strand. Of in een strandtent met een goed glas wijn en een borrelhap erbij. In zomers tenue en met een ondergaand zonnetje aan de oranjeroze hemel op de achtergrond. Zo zit ons glas al snel halfvol, en dat al wéken! Op deze manier beleven we de nazomer van 2014 heel intens en voelt het alsof we het beste najaar in tijden hebben. Het geheim? Van elke dag genieten alsof het de laatste is.
De andere kant van de medaille is er natuurlijk ook. Want na de “laatste” mooie dag ligt de depressie van de donkere dagen op de loer. Niet alleen wat betreft het weerbeeld, maar ook qua humeur. Opstaan is nou eenmaal makkelijker wanneer de zon al rijkelijk door de gordijnen piept. Het is niet bepaald een opbeurende gedachte als je weet dat je straks een kwartier door de stromende herfstregen moet fietsen.
Toch denken we er liever nog niet aan. En dat hoeft ook niet, want de weersvooruitzichten zien er ook dit weekend weer rooskleurig uit waardoor we onze hoofden opnieuw lekker als een struisvogel in het lauwwarme zand kunnen steken. Dit weekend wordt het 22 graden. Dus niet één, maar twee prachtig mooie dagen voor de boeg. Hallelujah!
En hoe heerlijk is het dat er fijne mensen bij ons over de vloer komen, overkanters, om dit laatste zomerse weekend met ons mee te vieren.
Na een uitgebreide lunch in de tuin, vertrekken we met twee auto’s naar Paal 28. De hippe hangmatten bij het strandpaviljoen waarover ik vooraf opschepte, blijken er inmiddels niet meer te staan. Waarschijnlijk al weggehaald voor de herfst en winter die in aantocht zijn. Maar dat mag de pret niet drukken. Op blote voeten lopen we een heel eind door de branding. De zee lonkt. Er wordt zelfs massaal gezwommen en pootje gebaad. Niet door mij hoor, want er moet natuurlijk wél iemand zijn die deze laatste dag vastlegt met de fotocamera. Dus offer ik mezelf op om deze belangrijke taak op me te nemen.
U vraagt zich af wanneer of waar de kentering in dit verhaal komt ? Nou, ik kan u verklappen: die komt er niet. Het is immers het al-ler-laat-ste weekend met een optimaal zomerse beleving. Die hoor je nou eenmaal zoveel mogelijk te consumeren. En morgen zien we wel weer.
Met de laptop onder de arm reist Esmir geregeld tussen hartje Amsterdam en Texel. In het buitengebied van De Cocksdorp, waar haar partner woont, vindt ze de rust om te schrijven. Onlangs publiceerde ze haar tweede boek ReisLust. Op deze plek om de week haar Texelse belevenissen.
