“En? Nog goede voornemens?”, is de vraag die ik de laatste tijd regelmatig krijg. Ook op internet en Social Media komen vele nobele voornemens voorbij. Leuk om te lezen, alleen zet het bij mij niet aan tot het maken van een eigen lijst. En dat is vreemd, want normaal gesproken ben ik enorm van de lijstjes en goede voornemens! Hele vellen schrijf ik ervan vol, vastberaden om mijn leven te (ver)beteren. Zo staat er steevast op dat snoepen tot het verleden behoort en de sportschool mijn tweede, of eigenlijk derde, thuis wordt. Maar nog voordat februari begonnen is, zijn de meeste items alweer van de baan, omdat de lijst niet haalbaar is.
Het ontbreekt me niet aan wensen en doelen. En dus ga ik er op een avond eens goed voor zitten. Met pen en papier in de aanslag, een glas witte wijn en een stuk chocola – nu het nog mag. Klaar om te notuleren. Maar er komt niks, althans niets wezenlijks. Misschien niet dagelijks chocola oppeuzelen. En bijvoorbeeld alleen in het weekend een glaasje wijn? Maar om dat nou op te schrijven? Daar voelt het te onbelangrijk voor.
Verder hebben we grootste verbouwplannen, zowel voor het huis op Texel als voor mijn etage in Amsterdam. Te beginnen met de keuken in Amsterdam. In alle opzichten kleiner dan Texel en dat geldt dus ook voor het prijskaartje. Texel wordt op z’n vroegst volgend jaar. Maar om dat nu al uit te werken op papier?
Wat ik belangrijk vind, is om te genieten van elke dag. Niet wachten of sparen voor later. Niet overbodig bezig zijn met de verre toekomst. Met aandacht in het moment zelf zijn, in het hier en nu. Maar ook dat haalt het papier niet en dus blijft het velletje nog steeds leeg. Plotseling realiseer ik me: alles uit de dag halen, verschilt per dag en dat kun je dus niet vangen in een concreet lijstje. Deze conclusie sust de stille onrustige in mij. En of het lot een handje meehelpt, hoor ik een van mijn Nederlandstalige lievelingsliedjes op de radio van Klein Orkest: ‘Later, later is allang begonnen en vandaag komt nooit meer terug.’
Dat is ‘em, een pracht voornemen voor 2014. En om te voorkomen dat het verwatert, schrijf ik de zinnen op, plak ze op de koelkast en… schenk nog een wijntje in. Alles uit de dag halen, is uiterst vaag en tegelijkertijd is het allesomvattend. Stiekem heb ik daarmee de grootste lijst met voornemens ooit. En voor het eerst eentje dat ook ná de eerste maand nog van kracht is, waarschijnlijk!
Voor iedereen – met en zonder voornemens – een bruisend jaar!
Met haar laptop onder de arm reist Esmir geregeld tussen hartje Amsterdam en Texel. In het buitengebied van De Cocksdorp, waar haar partner woont, vindt ze de rust om te schrijven. En inmiddels is haar debuutroman een feit. Op deze plek om de week haar Texelse belevenissen.
