Met haar laptop onder de arm reist Esmir geregeld tussen hartje Amsterdam en Texel. In het buitengebied van De Cocksdorp, waar haar partner woont, vindt ze de rust om te schrijven. En inmiddels is haar debuutroman een feit. Op deze plek om de week haar Texelse belevenissen.
Je echte leeftijd
Op een bepaalde leeftijd kun je ervoor kiezen om de maatschappij deels aan je voorbij te laten gaan. Achter gezellige geraniums of Texelse tulpjes bij het raam gaan zitten en het voorbijtrekkende leven aanschouwen. En een beetje mijmeren over je eigen leven.
Dat het ook anders kan, wordt me op een vrolijke manier duidelijk als ik in het pand van de ‘Historische Vereniging Texel’ ben waar boven de heropening van de galerie ‘Tusse De Banke’ plaatsvindt. De nieuwe beheerder – mijn schoonvader – is bijna achtenzestig jaar en staat zeer bruisend en dynamisch in het leven. Op die leeftijd nog een galerie beginnen? Dat vind ik bewonderingswaardig. Wat hij uitstraalt: achtenzestig is het nieuwe vijftig. En dat besef komt ineens bij me binnen.
Even later raak ik aan de praat met een vrouw die binnenkort gaat starten met een parttime baan op een leeftijd waarvan je het niet direct zou verwachten. Weer een ander gaat op respectabele leeftijd voor een goed doel per fiets de Alpe d’Huez op. In één woord: respect!Een jeugdige leeftijd is uiteraard geen garantie voor een (wel of niet maatschappelijk) actief leven
Leeftijd alléén zegt namelijk lang niet alles. Je échte leeftijd heeft niet zozeer te maken met een getal, als wel met een gevoel. Je gevoelsleeftijd is stemmingsafhankelijk en kan dus enorm wisselen. Soms voel ik me een vrouw van tachtig, maar gelukkig ook wel eens een jonge hinde van een jaartje of vijfentwintig. Beiden stroken niet met mijn kalenderleeftijd.
Ik heb natuurlijk geen wetenschappelijk onderzoek gedaan. Toch ben ik er heilig van overtuigd dat je met een positieve insteek je lichaam én geest gunstig kunt beïnvloeden. Het is een wisselwerking. Mensen die een uitdagingen met twee handen aan pakken, lijken het leven en de jeugdigheid naar zich toe te trekken. Er zijn uiteraard meer factoren die bepalend zijn in hoe (oud) je je voelt. Je gezondheid bijvoorbeeld, dat is misschien wel lijsttrekker nummer één!
Op internet lees ik dat het eten van twee kiwi’s per dag je humeur verbetert. Dit komt door de vitamine C, vezels, foliumzuur, kalium en spijsverteringsverbeteraars die erin zitten. Je kunt dit geloven of het afdoen als onzin. Ieders goed recht. Ikzelf ben wel te paaien voor soortgelijke onwetenschappelijkheden. Ik kwam naar ‘Tusse De Banke’ voor de kunst en ging naar huis met een belofte aan mezelf: nieuwe uitdagingen aan blijven gaan, ongeacht mijn leeftijd.Hopelijk denk ik er in het jaar 2044 nog steeds zo over, is mijn gezondheid nog altijd optimaal en straal ik als zeventigjarig dametje de jeugdigheid uit van een vijftigplusser. Ik teken ervoor!PS: De volgende dag ga ik naar de supermarkt voor een zakje kiwi’s.
