Luxeprobleem

Een misverstand dat ik regelmatig tegenkom: mensen denken dat ik op vakantie ga, elke keer als ik op weg ben naar Texel. Een begrijpelijke reactie. Het is de jaloersmakende associatie die aan Texel kleeft. Het eiland waar je naar toe gaat als je een lang weekend vrij bent. Toch is de realiteit iets anders.

Mijn onofficiële echtgenoot heeft een huis op Texel, ik heb een appartementje in Amsterdam. Samen hebben we dus twee huizen. Het is een groot voorrecht om wekelijks het dichtbebouwde stadse leven te mogen afwisselen met een boerenlandschap.

Heb je het gehad met de drukte in de stad, met toeterende auto’s, gehaaste mensen die zonder pardon tegen je aan botsen en van de onderbuurman met verbouwplannen? Dan verkas je gewoon naar het Texelse hoge noorden. Dat is elke week weer fantastisch.

Maar er is helaas ook een keerzijde aan deze fijne medaille. Twee huizen betekent ook twee keer schoonmaken en twee keer een vuilniszak die gaat stinken als je hem per ongeluk vergeet weg te gooien na vertrek naar het andere huis. Daarbij betekent twee huizen ook dat er twee keer zoveel ramen te lappen zijn en er twee keer zoveel stof gezogen en afgenomen moet worden. Want vies worden de huizen gek genoeg níet minder snel.

Wekelijks verhuis ik meerdere setjes kleding van A naar B en weer terug. Met bij elke outfit bijpassende schoenen. Elke week is het sjouwen geblazen met een tas vuile, dan wel schone was. Een laptoptas. Een gewone handtas en natuurlijk ook met alle voedingsmiddelen met beperkte houdbaarheid en kliekjes van de avond ervoor. Je zou inderdaad denken dat ik elke keer met vakantie ga, want je zit makkelijk aan vijf tassen. Een halve volksverhuizing.

Verder vragen twee huizen heel wat vooruitdenken en plannen. En als ik ergens weinig talent voor heb…?

Nu gaan we binnenkort écht op vakantie, een weekje wintersporten. Ontzettend leuk, dus voorpret alom! Door schade en schande wijs geworden, hangt er al weken een lijst op de keukenkastdeur met daarop alles wat we niet moeten vergeten. Gaandeweg groeit de lijst. Lekker overzichtelijk en geeft rust in het hoofd. Een paar dagen voor vertrek worden de laatste dingen aangeschaft, klaargelegd en op de lijst afgevinkt. De organisatie verdient een eervolle vermelding op mijn cv.

Tot ik me realiseer dat we vanuit Texel naar onze vakantiebestemming vertrekken en het merendeel van mijn benodigdheden in Amsterdam ligt. Dus herorganiseren geblazen en met lege koffers naar de hoofdstad om ze daar voor driekwart te vullen. En daarna weer terug naar het eiland voor de rest.

Een dag voor vertrek zijn we in Amsterdam met de lege koffers. Inpakken en wegwezen. En dan. De lijst… Die hangt nog op de kastdeur. In het ándere huis!

Ach, een hardnekkig luxeprobleem.

Met de laptop onder de arm reist Esmir geregeld tussen hartje Amsterdam en Texel. In het buitengebied van De Cocksdorp, waar haar partner woont, vindt ze de rust om te schrijven. In 2014 publiceerde ze haar tweede roman ReisLust. Op deze plek om de week haar Texelse belevenissen.