Proost! Met dezelfde groep mensen zijn we voor de derde keer op rij bij het evenement Texel culinair waar de Texelse restaurants hun beste beentje voorzetten. Onze glazen klinken vrolijk tegen elkaar, als teken dat het feest is begonnen. Ik als BOB houd een kopje rooibosthee vast en proost met een rode wijn, twee cocktailglazen met gin-komkommer en een Texelse Skuumkoppe.
Het thema van dit jaar is zeewier en zilte groenten. Tenminste, als je als restaurant wilt meedingen naar een van de prijzen die te vergeven zijn. Als vegetariër – heel af en toe eet ik een visje – kan ik me helemaal in dit thema vinden. Dus kom maar op met die culinaire zeewier-hoogstandjes!
We lopen een rondje en ondertussen tuur ik op de uithangborden en de menu’s. Hoewel het thema veelbelovend vegetarisch klinkt, is het hoofdzakelijk vlees en vis wat de klok slaat. Pas na enig speurwerk komen we een gerecht met zeewier en vergeten groenten tegen. We lopen nog even verder en dan bestel ik fish & chips. Dit gerecht wordt decoratief geserveerd in een soort krant. Erg leuk en het smaakt goddelijk! Wat mij betreft hebben we een winnaar. Mijn partner likt bij het volgende kraampje zijn vingers af bij het naar binnen slurpen van een paar exclusieve, kakelverse oesters. Weggespoeld met een slok zeewier-jenever. Ook een kanshebber.
Dan wordt er omgeroepen of we de wijnglazen alsjeblieft kunnen inwisselen voor een kôgertje (muntje) in plaats van ze mee naar huis te nemen. Anders heeft de organisatie er niet genoeg voor de derde en laatste culi-dag in De Koog. Hum, zo’n wijnglas meenemen was nou net wél het plan. Thuis staan er al twee in de kast. Ieder jaar één erbij, traditiegetrouw.
In de toetjes zijn doorgaans weinig dieren terug te vinden en dus kan ik bij deze gang mijn lol op. Ik begin met een grand dessert in mini formaat. Lekker divers. Daarna smul ik van de beroemde pudding van oma Dekker. Een combinatie van een frisse én zure bite. Ook al zo super lekker. Je zal maar in de jury zitten en maar één favoriet mogen aanwijzen.
Met mijn tweede theetje als warmtebron – aangezien ik aan mijn wollen sjaal net niet genoeg heb – volg ik de groep. En een uurtje daarna volgen ze mij richting de auto.
Volgend jaar weer, wordt er unaniem besloten. Het zou mooi zijn als er dan ook voor vegetariërs iets meer keus is in de voor- en hoofdgerechten. En als ik dan toch aan het ‘bestellen’ ben, doe dan ook meteen een swingende band die de hele avond komt spelen op het kerkplein. Oh ja, en méér wijnglazen, zodat we er volgend jaar twee in plaats van één kunnen nemen!
Wat is het gerecht waar jij je vingers bij af likt?
Ik ben benieuwd. Laat het me weten onderaan dit bericht.
Met de laptop onder de arm reist Esmir geregeld tussen hartje Amsterdam en Texel. In het buitengebied van De Cocksdorp, waar haar partner woont, vindt ze de rust om te schrijven. Onlangs publiceerde ze haar tweede boek ReisLust. Op deze plek om de week haar Texelse belevenissen.
