Een halve workaholic
Sinds ik professioneel schrijf, is er veel veranderd. Niet alleen ben ik een halve workaholic geworden – ik ga tegenwoordig moeiteloos door tot in de kleine uurtjes – maar ook heb ik mezelf een totaal verkeerde zithouding aangeleerd. Het liefste zit ik op de bank met mijn benen onder me geschoven en mijn laptop op schoot. Nadeel: na verloop van tijd protesteren mijn knieën en krijg ik enorm last van een slaapvoet.
Zitbal
Niet te beroerd om nieuwe dingen uit te proberen, heb ik zo’n aerodynamisch verantwoorde zitbal aangeschaft. Deze bevordert een goede, actieve zithouding en je schijnt er ongemerkt je buik- en rugspieren mee te trainen. Hoewel het niet medisch noodzakelijk is, heb ik geen bezwaar tegen een kilootje minder. En met de schrijfuren die ik tegenwoordig maak, is een gespierde buik natuurlijk zó gefikst. Ik ben gevoelig voor Tell Sell praatjes. Vooral als het om strakke buikspieren gaat.
Bal-last
Het is nog best lastig om je evenwicht te bewaren op zo’n bal. De eerste dag rol ik alle kanten op. En wat moet je er na werktijd mee? De nieuwe aanwinst verhuist in ons kleine appartement van de zitkamer naar de keuken, de slaapkamer en weer terug. Manlief gooit hem het liefst het raam uit. Na 2 dagen bespeur ik zowaar een lichte spierpijn. Weliswaar in m’n liezen, maar toch. Het is een begin. Misschien worden mijn buikspieren na een paar weken ook wel aangesproken. Maar om nou te zeggen dat het vanzelf gaat? Niet echt.
Betrapt
Als ik op dag 4 een nieuwe column via de mail verstuur, kan ik haast niet meer opstaan. Niet vanwege spierpijn, maar door opnieuw een slaapvoet én stramme spieren. Blijk ik ongemerkt toch mijn rechterbeen onder m’n billen te hebben gekregen – en dat óp de zitbal!
Deze blog is gepubliceerd op vrouw.nl
Heb je me al gevonden op Bloglovin?
