Met de laptop onder de arm reist Esmir geregeld tussen hartje Amsterdam en Texel. In het buitengebied van De Cocksdorp, waar haar partner woont, vindt ze de rust om te schrijven. En inmiddels is haar debuutroman een feit. Op deze plek om de week haar Texelse belevenissen.
Het weekend voor Sinterklaasavond zitten mijn partner en ik in een gezellige strandtent en maken we de balans op: is er een eerlijke verdeling van de cadeautjes? En wat moet er nog geregeld worden? De serveerster brengt onze drankjes, samen met een schaaltje pepernoten.
“Pepernoten! Die mogen natuurlijk niet ontbreken op pakjesavond!”
Op de ochtend van 5 december zijn we in Amsterdam en mijn enige missie is om chocoladeletters en strooigoed in te slaan. Een makkie, ik heb immers voor hetere vuren gestaan. Dus een uurtje voordat we naar Texel vertrekken, wandel ik naar de supermarkt. Ik verzamel wat ik nodig heb en mis alleen nog de letter A en strooigoed. Door naar de volgende winkel. Daar blijkt alles op te zijn! Oei. In verhoogd tempo naar winkel nummer drie. Hier zijn de restantjes van het sinterklaasfeest in een winkelkarretje verzameld. Alsof Sinterklaasavond weken geleden was. Nergens een A te bekennen. Wel een zakje pepernoten, alleen dan weer niet van het gewenste merk. Toch maar kopen.
Vervolgens stap ik bij een ambachtelijk bakkerswinkeltje naar binnen. Zo beleefd mogelijk interrumpeer ik het gesprek tussen de winkelbediende en de klant voor me, om te vragen of ze de letter A toevallig nog heeft liggen. De dame achter de toonbank stelt me gerust en gaat verder met haar gesprek.
Als het mijn beurt is, krijg ik een hele uitleg over de bereidingswijze van de chocola en de bijzondere smaaksensatie. Dit zou wel eens een ander prijsje kunnen zijn dan de 0,67 cent in de supermarkt. “Deze is wat prijziger”, zegt ze tenslotte, “maar als u het eenmaal heeft geproefd, wilt u nooit meer anders! Deze is € 14,95 mevrouw.” Een chocoladeletter voor15 euro? Missie of niet, dit is toch echt boven budget. De verkoopster biedt nog aan om de letter even weg te leggen. Beleefd sla ik het aanbod af en ren naar de Fair Trade winkel aan het eind van de straat. Ook daar staat een enorme bak met (h)eerlijke chocoladeletters. Alleen geen A.
Als ik me neerleg bij de gedachte om de ontvanger dan maar blij te maken met een andere klinker uit het alfabet, valt mijn oog op een letter die met een beetje fantasie best door zou kunnen gaan voor een A. Bij navraag blijkt het de Arabische letter M te zijn. Prachtig! Liever deze dan een extreem duur exemplaar. Sint moet namelijk een beetje op de kleintjes letten. Snel race ik terug naar huis, naar de boot en naar Texel-thuis. Het heerlijke avondje kan beginnen.
PS: Kom ik twee dagen na Sinterklaas in de supermarkt in Den Burg (Texel), zie ik twee stellingen vol met melkchocoladeletters. Toch even kijken of de A ertussen ligt. En wat denk je? Bijna had ik hem alsnog gekocht.
Met haar laptop onder de arm reist Esmir geregeld tussen hartje Amsterdam en Texel. In het buitengebied van De Cocksdorp, waar haar partner woont, vindt ze de rust om te schrijven. En inmiddels is haar debuutroman een feit. Op deze plek om de week haar Texelse belevenissen.
