Soms zit geluk in een klein hoekje. En als je niet goed oplet, is het verdwenen. Dit kleine geluk – en soms onhandig ongeluk – zíen, is de kunst van gelukkig zijn.
In de serie mini-blogs ‘Klein (on)Geluk’:
De sleutel ín het slot
Een slopende dag. Gelukkig ben ik bijna thuis. Nog 12 minuten lopen.
Onderweg toch maar even langs de supermarkt. Dan hoef je er daarna niet meer uit.
Met nog zwaardere tassen leg ik de laatste 100 meter af. In gedachten lig ik al op de bank. Met thee en een groot stuk chocola.
Van onder de boodschappen vis ik de sleutelbos tevoorschijn.
En dan ineens… Ooh nee hè?! Breekt de huissleutel af…
Perplex sta ik met het stompje in mijn hand. De andere helft nog in het slot. Ongrijpbaar.
Tuurlijk, kon er ook nog wel bij.
In een poging de deur toch open te krijgen, steek ik het stompje er nog een keer in. Vrouwenlogica.
Bij poging 3 klikt de deur open. En gelukkig blijken alle buren in het pand al wél lekker op de bank te liggen. Er hoeft dus voorlopig niemand naar binnen.
Ik Google naar een sleutelboer met zzp-mentaliteit. Oftewel, iemand die ‘s avonds lekker doorsleutelt. Die blijkt snel gevonden. Helaas alleen met avondtarief.
Zou ik ook moeten doen, want dat tikt lekker aan zeg?! In nog geen 10 seconden (!) floept het afgebroken stukje uit het slot en kan ik 60 euro afrekenen.
Maar daarna kan ook ik eindelijk op de bank neerploffen. Met thee en chocola. Die ik nu zónder schuldgevoel helemaal mag opeten!
