Het is zaterdagochtend. Vroeg. Eerst per trein richting Den Helder en dan met de veerboot naar Texel waar ik op de kade word opgehaald. Pas dan begint mijn – nu al te korte – weekend op het eiland waar de lente zomers aanvoelt.
Op weg naar de trein besef ik dat er maar weinig tijd zit tussen nu en het moment dat ik gisteren van het station naar huis liep. Toch is het geen probleem. En ook niet dat de klok een uur vooruit gaat. Dat komt omdat ik nog helemaal in de roes van de avond ervoor zit: signeren bij een pop-up store (een winkel die er slechts voor korte tijd is) waar kleding wordt verkocht.
De twee stylistes die dit evenement organiseerden, heb ik ontmoet toen ik te gast was bij het televisieprogramma Koffietijd. Zij verzorgen de outfits van alle presentatrices. Ik heb nog getwijfeld of ik er wel heen moest gaan. Niet Koffietijd, maar naar deze kleding-verkoop-avond. Want zitten mensen wel te wachten op een boek als ze voor kleding komen?, vroeg ik mezelf af. Toch ben ik gegaan. Met een loodzware tas boeken naar de pop-up store met volle kledingrekken met trendy lente- en zomerkleding, een relaxte beat door de speakers, een tafel vol hapjes en wijn, een heerlijk zonnetje en zo’n veertig vrolijke vrouwen. Deze mix maakte dat de sfeer optimaal was en ik rijkelijk heb mogen signeren. Op alle fronten een geweldige avond.
De boot meert aan. Ik zie mijn lief al staan en verheug me op lekker luieren in de tuin.
“Wil je eerst bomen rooien of de wei uitmesten?”, vraagt hij in de auto en kijkt zonder blikken of blozen opzij.
“Is dit een één april grap?”, pols ik.
Als we op de Hoofdweg rijden en bijna thuis zijn, blijkt dat hij inderdaad heel andere plannen voor de middag heeft dan ik. Niet zonnen in de tuin, maar met boomstammen sjouwen en nieuwe bloemen en plantjes in de grond zetten. Geen dutje met de benen omhoog, maar de wei uitmesten en paarden borstelen.
Van op en top glamour naar poepscheppen, is even omschakelen. En dat binnen een half dagje. Gisteren droeg ik nog een catsuit – die ik uiteindelijk toch maar niet heb gekocht – en nu sta ik met kaplaarzen tussen de drollen. Een groter verschil kan haast niet. Maar ik zal eerlijk zijn: als we eenmaal in de weer zijn met borstels, harken en kruiwagens, word ik er toch wel blij van. Maar het bomen rooien sla ik over. En zonder moeite krijg ik hem mee en proosten we met een koud biertje op het terras in de zon. Op het goede leven, van twee werelden.
Met de laptop onder de arm reist Esmir geregeld tussen hartje Amsterdam en Texel. In het buitengebied van De Cocksdorp, waar haar partner woont, vindt ze de rust om te schrijven. Onlangs publiceerde ze haar tweede boek ReisLust. Op deze plek om de week haar Texelse belevenissen.
