Mindfulness move over, opgekropte emoties van je af beuken, is net zo gezond. In de sportschool dan. Esmir test ragefulness: op keiharde techno slaat ze alle woede van zich af. Maar lucht dat op of niet?
Ik ben geen ster in het uiten van boosheid. Ik gooi niet schreeuwend en scheldend mijn frustraties van me af. Dat doe ik liever op een ‘Walt Disney-manier’: ik zeg op lieftallige toon waar het op staat. Dat werkt voor mij beter dan met mijn vuist op tafel slaan, want dan klap ik dicht. Toch blijkt uit onderzoek van de universiteit van Colorado dat het gezond is om dat zo nu en dan juist wel te doen, let wel: op een door jou gekozen moment. Want van ingehouden irritaties wordt je lontje steeds korter, waardoor je ineens feller kunt reageren dan je zou willen. Zo’n woede-uitbarsting voorkom je door emoties voortijdig te ontluchten. Bijvoorbeeld tegen een boksbal, omdat je er niemand mee kwetst en je je achteraf dus ook niet schuldig hoeft te voelen. Op mijn sportschool zie ik een folder liggen over ragefulness, een pop-up les. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Wie weet is dit echt iets voor mij: tijdens het sporten niet alleen afrekenen met calorieën, maar ook met frustraties. Zodat ik na mijn work-out helemaal zen ben. Ik doe mee!
Van boos naar superhappy
Vrolijk en nieuwsgierig fiets ik naar Underground Sportclub Amsterdam voor een les rage gym. Het is heerlijk buiten, de zon schijnt en eerlijk gezegd zie ik er een beetje tegenop om straks in een donker hol mijn woede kunstmatig op te roepen. Heb ik niet meer aan deze work-out als ik chagrijnig ben? En als de woede eenmaal is opgeroepen, hoelang na de les blijf ik dan nog kribbig?
Als de les voorbij is, dus nadat we het ondergaan en ervaren hebben, wordt uitgelegd wat de succesformule van ragefulness is. Het is geen nieuws dat tijdens het sporten feelgood-stofjes (neurotransmitters zoals endorfine en serotonine) in het brein vrijkomen. Maar als je ingehouden woede (rage) bewust inzet en loslaat, is dat gevoel na de training nog intenser. Dat komt doordat het stresshormoon wordt vervangen door gelukshormonen. Ofwel: je gaat van boos naar superhappy in één work-out en voelt je na afloop zen. Dat is waar rage gym over gaat: mindfulness als gevolg van ragefulness. Maar het is meer dan alleen een boost voor je mood.
Lennart Högman, onderzoeker in de cognitieve neurowetenschap: “Je woede niet tonen wordt misschien gezien als beschaafd, maar gezond is het niet. Het levert stress op, wat een aanslag op je algehele gezondheid is. Als je je woede niet uit, komt er adrenaline vrij. Dit is een stresshormoon dat je niet te lang in je lichaam wilt hebben, omdat dit na verloop van tijd kan leiden tot slaaptekort, angst, depressie, irritatie, agressie, gewichtstoename, hartaandoeningen, een hoge bloeddruk, spijsverteringsproblemen, diabetes en infecties.” Een HIIT-training (high intensity interval training) is de beste uitlaatklep voor die adrenaline, aldus Högman.
Nog een leuk weetje: schreeuwen tijdens je work-out, geeft je tien procent meer power.
‘Ik zie er tegenop om in een donker hol mijn woede kunstmatig op te roepen’
Olie op het vuur
Ik ben er klaar voor, let’s do this! Met de 40 dare devils die zich in de sportclub hebben verzameld, zitten we met gesloten ogen op de grond. Er volgt een korte, geleide meditatie over een weiland met prachtige bloemen. Dan wordt de serene rust plotseling ruw onderbroken door een keiharde knal, waardoor iedereen zich het leplazarus schrikt. Ik ook, en het irriteert me, want waar was dat nou voor nodig? Die reactie is precies de bedoeling, begrijp ik later: de schrik veroorzaakt een adrenalinerush waardoor je ingehouden woede wordt getriggerd. Check!
Een dj begint plaatjes te draaien: elektro en techno. We krijgen de opdracht om in tweetallen tegenover elkaar te gaan staan. De pittige beat voert de adrenaline verder op en maakt dat ik extra zin heb in de training. Al is het onduidelijk wat we precies gaan doen en blijk ik, samen met iemand anders, de enige te zijn die geen boks- en binnenhandschoenen heeft. Achter de bar liggen gelukkig nog reservehandschoenen. Dat wil zeggen: alleen bokshandschoenen, want het binnenwerk hebben ze niet. En omdat de rest dat wel heeft, voelt het alsof ik voor spek en bonen meedoe. Heel vervelend, want ik ben fanatiek en wil de full experience. Ook die tegenvaller werkt als olie op het vuur.
Het duurt lang voordat we écht gaan beginnen. Ook dat vind ik lastig; niet precies weten wat de bedoeling is. Ik ga me steeds meer ergeren.
Ik word afgemat en mijn boosheid wordt opgestookt!
Meppen met een foamroller
Uiteindelijk krijgen we de opdracht om in tweetallen tegenover elkaar te gaan staan met in het midden een flesje water. De andere deelnemer zonder handschoenen en ik hebben elkaar snel gevonden, de kneusjes van de klas. Als warming-up doen we een wedstrijd wie op commando als eerste de waterfles voor de ander wegkaapt. Degene die verliest, moet vijf burpees doen. Ook dat is bedoeld om de boosheid lekker op te stoken. Dubbelcheck! Want burpees zijn zwaar en bovendien stom om te doen. Na de warming-up volgt een uitputtende HIIT-sessie van sit-ups, lunges, opdrukken op een punching ball en squats met bumbles.
“Sneller, maak je kwaad!” tettert de gymjuf door haar headset. Een tweede trainer loopt tussen ons door en slaat lukraak om zich heen met een slappe foamroller. Het voelt alsof ik weer student ben en word ontgroend op de studentenvereniging. Hoe kan dit gevoel van irritatie er uiteindelijk voor zorgen dat ik juist zen word? Het verwart me. Ondertussen gaan de loodzware oefeningen gewoon door en ben ik kapot.
“Als je niet beter je best doet, moeten jullie nog een halve minuut langer door”, klinkt het ontgroeningscomité. “You hate me, but I DON’T CARE!” schreeuwt ze. Als ik op mijn rug word getroffen door de foamroller raak ik nog geïrriteerder. Dat negatieve gepush begint me op de zenuwen te werken. Wel krijg ik steeds meer zin om op een boksbal te meppen.
‘Ik word vol op mijn rug geraakt door een foamroller. Grrr’
Geen geschreeuw
Na een half uur is het tijd om de bunker in te gaan: een donkere, geluiddichte ruimte met gedimd rood licht en een hele rits stootkussens aan het plafond. Het idee is om tijdens het boksen tegen deze stootkussens, afgewisseld met weer die burpees, al je woede eruit te schreeuwen. En in een halfdonkere zaal voelt dat veiliger dan in een ruimte met fel licht. We worden aangemoedigd om het komende kwartier nog sneller en harder te knallen. Die burpees komen mijn neus uit! Grrr! Terwijl bij mij de woede eerder toeneemt, lijkt het of de andere deelnemers wél stoom afblazen. Er wordt geroepen en zelfs geschreeuwd. Ik voel die behoefte helemaal niet en ik heb ook niet het idee dat ik harder train. Maar daarin vergis ik me, blijkt later, want na de les strompel ik de bunker uit. Zwaar geïrriteerd.
Er volgt nog een special treat: in de bunker hangen nu geen boksballen meer, maar piñata’s. We mogen de zilverkleurige sterren kapot slaan. En wat blijkt? Er zitten stuiterballen in en in een aantal zelfs gymkleding als cadeau. Wow, de groep wordt euforisch. Net als ik wil toeslaan, word ik opzijgeduwd, waardoor ik mijn ster verlies. This is it, al wordt er geroepen dat je nog een op een met een bokser in de ring kunt ‘navechten’. Mij niet gezien, ik ben gaar en klaar.
‘Het voelt alsof ik weer student ben en word ontgroend’
Licht ontvlambaar op de fiets terug naar huis
Dat duo-boksen had ik achteraf misschien juist wél moeten doen, als mentale coolingdown om de les in vrede af te sluiten. Nu stap ik licht ontvlambaar op de fiets. Ik ben ook behoorlijk moe van de les, fysiek én mentaal. Ragefulness is vast heel lekker als je even moet ontluchten, maar voor mij zou het beter werken als ik die irritatie, stress of woede al voel en niet dat die kunstmatig wordt opgewekt. Want ik haal nóg meer uit een sportles waarbij ik lol heb.
Wist je dat…?
Sporters hun geluksgevoel een 7,5 geven, tegenover een 7,0 voor niet-sporters? Dit blijkt uit sportonderzoek van het Mulier Instituut. Het gelukseffect van sport wordt versterkt door het sociale aspect (trainen in groepsverband), als prestaties verbeterd worden of wanneer je plezier beleeft aan de sport.
Wil jij thuis ook rage gymmen?
Zin om je woede eruit te gooien? Je kunt ook thuis aan de slag. Zet muziek op met een dikke beat, laat de rage opkomen en doe net zo veel herhalingen tot je niet meer kunt.
* Jog op een vast punt.
* Schreeuw bij het doen van jumping jacks.
* Sla tegen de zijkant van de bank met een kussen.
* Sla de deur dicht.
* Til de keukentafel op.
* Sla op de muur of de tafel met je handen.
* Stamp op de vloer.
Dit artikel is gepubliceerd in de Santé van juni 2019
