Ik ben er stil van. Wat een hoosbui! In no time kleurt de lucht vijftig tinten grijs. Het gebruikelijke uitzicht over de weilanden rondom ons huis met aan het einde de rustgevende horizon, zijn niet meer te zien. De stortregen komt in diagonale strepen naar beneden en slaat tegen de bomen, op de tegels van het terras en tegen de ramen. Even daarna begint het gedonder en verschijnen lichtflitsen. Code oranje? Check! Toch kan ik de schoonheid ervan inzien, zo achter glas. En van binnen maak ik stiekem een innerlijke salto van genot bij het zien van zoveel water voor de gortdroge tuin.
Het was nog geen half uur geleden dat we buiten in de zon zaten te borrelen. Samen met mijn broer en zijn gezin, mijn zusje en moeder. De vraag of we ’s avonds buiten kunnen eten, houdt me al dagen bezig. Ik was er niet gerust op en ook mijn partner hield de weer-app nauwlettend in de gaten. In de woonkamer is het namelijk behoorlijk lastig om zonder al teveel kunst en vliegwerk met zo’n grote groep te eten. Dat betekent óf de zitkamer volledig ontruimen en de tuintafel als verlengstuk van de eetkamertafel te laten fungeren. En de tweede optie is om in beurten te eten. Maar dat is meteen ook een stuk minder gezellig natuurlijk.
En daar staan we dan. Met de neuzen tegen de pas schoongewassen ramen aangedrukt om het spektakel van de natuur te aanschouwen. Wat een regen komt er naar beneden! Nog een salto.
Met paraplu gaan mijn lief en ik dan toch maar even naar buiten, want bij de achterdeur loopt het water inmiddels niet meer weg. Ook de oprijlaan staat blank, net als de paardenweide. Deze is omgetoverd tot buitenzwembad! Een salto-bommetje in het bad.
Dan ineens trekt mijn lief zijn shirt uit en loopt het schelpenpad op.
“I’m siiiiinging in the rain”, danst hij en kijkt me uitdagend aan. Ik moet lachen, maar pieker er niet over om zijn voorbeeld te volgen. Ondanks dat het op onze love-list staat: naakt dansen in de regen. Zónder pottenkijkers wel te verstaan!
Volgens buienradar zal het noodweer ruim twee uur aanhouden. En ook al staat het zwart op wit, het is moeilijk te geloven dat de gitzwarte lucht straks weer opklaart. Maar buienradar krijgt gelijk. Zo plotseling als het noodweer kwam opzetten, zo snel trekken ook de donkere wolken weer weg en komen de weilanden en de horizon terug.
Stilte na de storm…
Overal liggen diepe plassen water op de grond en het tuinmeubilair is doorweekt. Het diner is vanavond het enige dat níet in het water valt, denk ik en tevreden dek ik de tafel voor ons gezelschap, buiten!
Met de laptop onder de arm reist Esmir geregeld tussen hartje Amsterdam en Texel. In het buitengebied van De Cocksdorp, waar haar partner woont, vindt ze de rust om te schrijven. Onlangs publiceerde ze haar tweede boek ReisLust. Op deze plek om de week haar Texelse belevenissen.
