Met de dikke brief onder mijn arm lees ik: Do as you wish. De slogan van ene Tommy Foreveryong sluit naadloos aan op mijn lijfspreuk: Live life to the max! De envelop verdwijnt door de gleuf. Loslaten, letterlijk. En er het beste van hopen. Het is nu aan de jury van het Nederlands Letterenfonds of ik wel of geen subsidie krijg. Sponsoring voor een researchreis naar Afrika.
De stortregen die dag was een voorbode. Want het potje met goud gaat helaas niet door. Maar niet (lang) getreurd, want met de afwijzing weet ik het zeker. In gedachten bén ik al in Ghana. Do as you wish? Naar Afrika, one way or the other! Thanks Tommy.
Een peuk of snoeppapiertje op straat, daar kijkt niemand van op. Maar er liggen soms ook opmerkelijke dingen op de grond. Vreemd genoeg valt mij dat vaak op. En ze ongeblogd laten liggen, zou toch zonde zijn.
