Een selectie van mijn gepubliceerde werk

In het jaar 1415, nu 600 jaar geleden, kreeg Texel stadsrechten. Het klinkt niet-te-bevatten ver weg. Mannen met zwaarden, gekleed in stoere mantel met bijpassende hoed en daaronder een iets minder sexy pofbroek…

“Oooh dokter Simon…!”, roept een verpleegster (wulps gekleed) en slingert zich om mijn schoonvader heen.
Mijn schoonvader, die ik ken als een man die zich in soortgelijke vrijages uitsluitend richt op de mán, gaat er overtuigd op in.

Vechtend tegen de slaap naderen we ons huis. Het begint al licht te worden. En eenmaal thuis is in het schemerlicht van de ochtend te zien hoe plukjes sneeuwklokjes de tuin sieren, voor mij het teken van de lente.

Een misverstand dat ik regelmatig tegenkom: mensen denken dat ik op vakantie ga, elke keer als ik op weg ben naar Texel. Een begrijpelijke reactie. Toch is de realiteit iets anders.

Dat we onderweg op het nieuws horen dat het NOS journaal niet doorgaat omdat een zwaarbewapende man de studio is binnengedrongen, druist dan ook fel in tegen het vredige gevoel in mij dat met elke sneeuwvlok sterker wordt. Op het Mediapark sneeuwt het vast nog niet.

Texel heeft tegenwoordig de Texelhopper. Op papier een goed idee: je stapt in Den Helder op, gaat met bus en al de boot op en op je Texelse bestemming stap je weer uit. Alleen de praktijk rammelt nog wat.

Ik houd mijn pas in en kijk hem aan. “Een goed voornemen? Jij?”
Hij had net zo goed kunnen voorstellen om naar Spanje te emigreren, dat had al net zo logisch geklonken.