Een selectie van mijn gepubliceerde werk

Vechtend tegen de slaap naderen we ons huis. Het begint al licht te worden. En eenmaal thuis is in het schemerlicht van de ochtend te zien hoe plukjes sneeuwklokjes de tuin sieren, voor mij het teken van de lente.

Een misverstand dat ik regelmatig tegenkom: mensen denken dat ik op vakantie ga, elke keer als ik op weg ben naar Texel. Een begrijpelijke reactie. Toch is de realiteit iets anders.

Dat we onderweg op het nieuws horen dat het NOS journaal niet doorgaat omdat een zwaarbewapende man de studio is binnengedrongen, druist dan ook fel in tegen het vredige gevoel in mij dat met elke sneeuwvlok sterker wordt. Op het Mediapark sneeuwt het vast nog niet.

Texel heeft tegenwoordig de Texelhopper. Op papier een goed idee: je stapt in Den Helder op, gaat met bus en al de boot op en op je Texelse bestemming stap je weer uit. Alleen de praktijk rammelt nog wat.

Ik houd mijn pas in en kijk hem aan. “Een goed voornemen? Jij?”
Hij had net zo goed kunnen voorstellen om naar Spanje te emigreren, dat had al net zo logisch geklonken.

“Niet te snel optrekken, schat”, zeg ik zo neutraal mogelijk. Je moet je als vrouw natuurlijk nooit bemoeien met het rijgedrag van een man. Dat gaat altijd mis. Maar ons houdt op dit moment een veel grotere vraag bezig: halen we de benzinepomp of wordt het duwen?

Het instructiefilmpje wordt ingezet. Voor het eerst geen steward(es) die voor doventolk staat mee te gebaren in het gangpad. Slechts een tekenfilm die ons op de realiteit wijst, mocht deze onrealistische vormen gaan aannemen. De animatiedame in het filmpje heeft duidelijk meer beenruimte dan haar kijkers.

Vijf minuten spreektijd? Ikke? Ik lees de uitnodiging voor het Texelse Boekenbal, georganiseerd door de bibliotheek in Den Burg ter ere van hun vijftigjarige bestaat, hardop aan mezelf voor. Spreken op een podium is natuurlijk een grote eer, maar om nou te zeggen dat ik ernaar uitkijk?

“Wil je wat drinken?”, vraagt mijn partner en mengt zich na mijn bestelling in de menigte van Struûn Texel – het jaarlijkse cultuurevenement op Texel. Bij terugkomst heeft hij niet alleen twee plastic bekertjes bij zich, maar ook een vastberaden uitdrukking op zijn gezicht. Ik ken die blik…