“Wil je wat drinken?”, vraagt mijn partner en mengt zich na mijn bestelling in de menigte van Struûn Texel – het jaarlijkse cultuurevenement op Texel. Bij terugkomst heeft hij niet alleen twee plastic bekertjes bij zich, maar ook een vastberaden uitdrukking op zijn gezicht. Hij wappert met een geel papier met daarop nummer vierentwintig.
“Nee, je gaat toch niet écht bieden, hé?” Vorig jaar had hij het al over aandelen van TESO (Texels Eigen Stoomboot Onderneming) die eens per jaar op Texel worden geveild.
De veilingmeester betreedt het podium. Naast hem staat een man met microfoon. Zijn taak is het om de veilingstukken aan te prijzen. Rechts op het podium – voor de bezoekers links – zitten drie gefocuste mannen op een rij, wat het geheel een officieel tintje geeft. De spanning in de tent neemt toe. En als ik opzij kijk, zie ik diezelfde emotie ook in de ogen naast mij. Ik sta ineens naast een zeerover die op jacht is.
Na een paar boeken over Texel en een ingelijste kaart van Noord-Holland uit 1750 worden de TESO aandelen aangekondigd.
“Heb je eigenlijk een eindbedrag in gedachten?”, fluister ik.
Ik krijg een geconcentreerd knikje terug. Hij is klaar om aan te vallen en uit alles blijkt dat er nog geen eindbod is bepaald. Nu begin ik ook de spanning te voelen.
“Als aandeelhouder krijgt u tien gratis overtochten en bent u uitgenodigd voor de aandeelhoudersvergaderingen”, klinkt het door de speakers.
“We beginnen met het bedrag van 3600 euro en gaan met honderd omhoog”, zegt de veilingmeester alsof het om tientjes gaat.
Ik kijk mijn zeerover aan: “Daar doe je toch niet aan mee mag ik hopen?”
“3600, 3700…”, galmt het door de zaal.
Dan gaat de arm van mijn partner ook omhoog.
“Hey joh, ben je gek? Heb je meegekregen om welk bedrag dit gaat?”
Hij glimlacht gemaakt ontspannen en steekt opnieuw zijn arm in de lucht. Mensen beginnen nu geamuseerd naar ons te kijken.
“Lief, waar ben je mee bezig?’, sis ik terug terwijl ik vriendelijk probeer te glimlachen.
“4900, 5000…”, telt de veilingmeester verder.
En weer is het ons papiertje dat omhoog gaat. Mijn piraat waant zich onoverwinnelijk.
“5600 euro eenmaal…” De man met de hamer wijst nu met gestrekte arm… Naar Ons!
“Mán, wat doe je?”, stoot ik hem aan.
“5600 voor de tweede maal…”
“Voor dat bedrag kunnen we ook naar Thailand!”
“5700 daar geboden!”, de strenge arm van de veilingmeester schiet een andere kant op. Opgelucht haal ik adem. Naast mij staat een verslagen Kapitein Haak, kennelijk is nu zijn grens bereikt. En ook de andere drie TESO aandelen gaan zijn zeemans-pet te boven. Als schrale troost drinken we nog een skuumkoppe en koersen daarna op huûs an.
Met de laptop onder de arm reist Esmir geregeld tussen hartje Amsterdam en Texel. In het buitengebied van De Cocksdorp, waar haar partner woont, vindt ze de rust om te schrijven. Dit jaar publiceerde ze haar tweede roman ReisLust. Op deze plek om de week haar Texelse belevenissen.
