De kerstvakantie is begonnen. Niet alleen zie je dat aan de chillende scholieren die even verlost zijn van hun proefwerken. Of aan de prachtig versierde kerstbomen en kerstlichtjes bij de mensen thuis. Ook de vraag ‘wat doen we met kerst?’ laait weer op.
Mijn partner slaat Kerst het liefst helemaal over en ik zit graag avondenlang met familie en vrienden rond de tafel. Twee uitersten waarin we al zolang we elkaar kennen een goede middenweg hebben gevonden: een etentje met de familie vóór de feestdagen en in de vakantie lekker naar de zon.
En daar wringt dit jaar de schoen. Want hoe graag we onze centen ook willen spenderen aan een tripje naar het Zuiden, nergens is nog een ticket beschikbaar met binnen 5 uur vliegen zongarantie. Okay, we hadden veel eerder moeten beginnen met boeken, maar wat is er gebeurd met het concept ‘last minute’? Of zijn we misschien te kieskeurig? Om met een backpackersrugzak van jeugdherberg naar jeugdherberg te trekken (met de brandende zon in je nek), is nou niet echt het beeld dat ik voor ogen heb bij een weekje ‘zomervakantie’ in december. En ook de woekerprijzen van de tickets die nog wél beschikbaar zijn, passen niet geheel in mijn ‘kerstpakket’.
Na ruim een uur bellen met het reisbureau en een avondje struinen op internet leggen we ons neer bij een vakantie in eigen land. De zonuren die daarmee aan onze neus voorbij gaan, verleggen we naar ergens in februari. Daar zijn we dan tenminste wel ruim op tijd voor.
Als rasechte optimist kijk ik graag naar de voordelen van een situatie. Niet alleen de vliegreizen naar de zon zijn bezet. Ook mijn werkschema zit overvol en krijgt nu dus ineens een extra weekje cadeau. Ook fijn. En om ervoor te zorgen dat ik in de vakantie geen zeven dagen achtereen naar mijn beeldscherm tuur, besluiten we om dagtripjes te gaan maken. Bijvoorbeeld naar onze favoriete sauna mét hotelovernachting. Of met de Texelse garnalenboot de zee op en zeehonden spotten!
“Nu we thuis blijven, wil ik ook wel een beetje kerstsfeer in huis, hoor!”, waarschuw ik mijn lief. Ik weet dat het voor hem niet zo nodig hoeft, maar nu dit toch al de vakantie van de concessies is, kan dit er ook nog wel bij. Diezelfde middag gaan we naar het bos voor dennenappels en takken.
En terwijl hij de pannen ‘s middags al op het vuur zet, laat ik mijn creativiteit los op kerststukjes, tafeldecoraties en kerstlampjes. Want een traditionele kerstboom met ballen is de concessie die ik heb gedaan.
Fijne feestdagen!
Met haar laptop onder de arm reist Esmir geregeld tussen hartje Amsterdam en Texel. In het buitengebied van De Cocksdorp, waar haar partner woont, vindt ze de rust om te schrijven. En inmiddels is haar debuutroman een feit. Op deze plek om de week haar Texelse belevenissen.
